In het kader van (ver)ken je materiaal ben ik de laatste tijd eens bezig gegaan met het “testen” van een aantal lenzen, die ik soms al wat langer in mijn bezit heb. Zo’n anderhalf jaar geleden heb ik via Marktplaats een tweedehands lens gekocht. Een Nikon AF NIKKOR 35-70mm 1:2.8D. Dit is een ouder type autofocus zoomlens van Nikon dat van ongeveer 1987 tot 2007 in productie is geweest. Geen lens die als kitlens met camera’s is verkocht maar een lichtsterke lens (maximale lensopening f/2.8) met een beperkt zoom bereik van 35 tot 70 millimeter, én de mogelijkheid om de lens op een 35mm macrostand te zetten (reproductiefactor 1:4). In de macrostand is handmatig scherpstellen aan te bevelen door aan de focus ring te draaien of de lens dichterbij dan wel verder van het te fotograferen voorwerp te bewegen. Sterker nog: in de macrostand zou de lens niet eens kunnen autofocussen. Gek genoeg gebeurt dit in de praktijk echter af en toe wel.
Door de maximale lensopening van f/2.8 is de lens zeer geschikt om ook in donkerder omstandigheden te fotograferen zonder flitslicht. De scherpte is ook dan (zeker in het centrum van het beeld) prima, zoals op mijn zakelijke Facebookpagina te zien is (“De Kus”).
Over het algemeen laten lenzen hun maximale scherpte niet zien bij volledige lensopening, maar meestal zo ongeveer als ze 2 stops gediafragmeerd zijn. Om een lens met een maximale lensopening f/2.8 te diafragmeren moet je in dat geval f/5.6 als diafragma hanteren.
Met die instelling ben ik dan ook eens op pad gegaan om de scherpte te testen. Toevallig was ik in Appingedam dat (mede) bekend staat om de “hangende keukens”. Die had ik al eens gezien maar dat is erg lang geleden en vanaf het water tijdens een kanotocht. En ik had toen zeker geen camera bij me. Vanaf een aantal (voetgangers)bruggen heb ik een aantal keer deze hangende keukens op de foto gezet, maar de foto die bij dit bericht geplaats is, is genomen vanaf een terras aan de andere kant van het water.
En daar loop ik tegen het enige nadeel van deze lens aan. Het zoombereik is beperkt. Nu vind ik dat aan de tele-stand (70mm) niet heel erg, maar aan de groothoekstand mis ik wel wat. Het verschil tussen 28mm en 35mm klinkt niet heel erg groot, in beeldhoek uitgedrukt is dit echt aanzienlijk. Nieuwere (professionele) midrange zoomobjectieven met een vaste (over het volledige zoombereik) maximale lensopening van f/2.8 bieden vaak een zoombereik dat bij 24mm begint.
De foto bij dit bericht is dan ook niet één foto, maar een “panorama”, gemaakt door meerdere foto’s in Lightroom aan elkaar te monteren, als een panorama foto. De ontbrekende stukken lucht, en een klein stukje ontbrekend water, zijn met behulp van Photoshop ingevuld. Bij normale weergave valt wellicht niet eens op hoe scherp de foto is, maar voor degene die niet overtuigd is: klik hier om de foto in volledige resolutie te bekijken (let op: 40MB!).
Mijn conclusie: dit is een fantastisch objectief. De scherpte is fenomenaal, bij volledige lensopening en zeker op f/5.6. De autofocus doet zijn werk uitstekend, waarbij wel opgemerkt moet worden dat de body een scherpstelmotor moet hebben. De lens zal niet autofocussen op bijvoorbeeld de Nikon D3x00 en D5x00. Bezitters van een Nikon body met ingebouwde scherpstelmotor (o.a. D90, D7x00 en alle fullframe modellen) kunnen met deze lens een fantastisch stuk gereedschap op de kop tikken. Tweedehands bij fotospeciaalzaken vaak iets boven de €200, particulier via Marktplaats regelmatig onder de €200.
UPDATE: Afgelopen week heb ik dit objectief verkocht omdat ik inmiddels in het bezit ben van een Tokina 28-70 f/2,8 die dus daadwerkelijk een groter zoombereik aan de groothoekkant heeft. Misschien zal ik hier binnenkort ook een kort testverslag van publiceren. De eerste resultaten waren dusdanig bemoedigend dat ik de verwachting had de Nikon niet meer te gaan gebruiken. Vandaar de verkoop van dit objectief waar ik met enorm veel plezier mee gefotografeerd heb.